کد مطلب:149829 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261
سیمای حسین در کلام امام صادق
شاللهم انی أشهد انه ولیك و ابن ولیك و صفیك و ابن صفیك الفائز بكرامتك اكرمته بالشهادة و حبوته بالسعادة و اجتبیته بطیب الولادة و جعلته سیدا من السادة و قائدا من القادة و ذائدا من الذادة و اعطیته مواریث الانبیاء و جعلته حجة علی خلقك من الأوصیاء فاعذر فی الدعاء و منح النصح و بذل مهجته فیك لیستنفذ عبادك من الجهالة و حیرة الضلالة... [1] .
شیخ توسی، اعلی الله مقامی، از صفوان جمال نقل كرده كه گفت: حضرت صادق، علیه السلام، به من فرمود: در اربعین، حضرت سیدالشهدا، علیه السلام، را به هنگامی كه روز بالا آمده باشد زیارت می كنی و می گویی: السلام علی ولی الله و حبیبه.
عبارات فوق، جزء همان زیارت اربعین است كه حضرت
صادق، علیه السلام، به صفوان، تعلیم كرده اند؛
بار خدایا من شهادت می دهم كه حسین، علیه السلام، ولی تو و فرزند ولی توست و برگزیده ی تو و فرزند برگزیده ی توست، او را با فیض شهادت گرامی داشتی و مورد عطای خود قرار داده، سعادتمندش كردی و او را با پاكیزگی ولادت، انتخاب و اختیار نمودی و او را آقایی از آقایان، و رهبری از رهبران و دفاع كننده ای از دفع كنندگان، قرار دادی و مواریث انبیا را به او عطا فرمودی، وی را حجتی بر خلق خود از میان اوصیا قرار دادی. پس او در اتمام حجت، رفع هر گونه عذری را از بندگان نموده، و نصیحت و خیرخواهی درباره مردم را از سر عطوفت و مهربانی انجام داد و خون قلب خود را در راه تو بذل كرد تا بندگان تو را از گمراهی و سرگردانی جهالت نجات بخشد...
این كلمات مهیج، در ارایه و نشان دادن سیمای مبارك حضرت اباعبدالله الحسین، علیه السلام، اثر خاصی دارد و عناوین و امتیازاتی را كه حضرت صادق، علیه السلام، برای آن بزرگوار برشمرده از این قرار است:
1 - امام حسین ولی خدا و فرزند ولی خدا بود كه همگان در شب و روز، شهادت به ولایت او می دهند.
2 - او انتخاب شده ی خداوند از میان بندگان بود؛ چونان پدرش علی بن ابی طالب، علیه السلام، كه او نیز صفی خدا بود.
3 - او فوز و رستگاری به كرامت الهی پیدا كرد. و راستی چه كسی
مانند امام حسین، مورد اكرام و بزرگداشت ذات اقدس خداوند، قرار گرفته است، حتی خاك قبر شریفش مورد اكرام و بزرگداشت الهی است.
4 - وی با شهادت، مورد تكریم ویژه خداوند متعال، واقع شد و شهادت، او را در میان همه ی مردم، ممتاز ساخته است.
5 - خداوند لطف خود را شامل حال وی كرده، او را سعادتمند گردانید.
راستی چه لطفی از الطاف الهی درباره ی انسان، مانند سعادتمندی او است؟!
و چه سعادت و خوشبختی ای، خدا به حضرت حسین بن علی، علیه السلام، داد كه او را زبانزد خاص و عام قرار داده، مورد غبطه ی اهل سعادت واقع شد و حتی دشمنانش زبان به مدح و ستایش وی گشودند و قاتلانش نیز نتوانستند منكر مقام والای او بشوند.
6 - خداوند، او را آقا و بزرگی از آقایان و بزرگان قرار داد. و همه می دانیم كه بزرگان جامعه، محمد و آل محمد، علیهم السلامند كه امام حسین، علیه السلام، در میان آنان می درخشد.
7 - و او را قائد و پیشوایی از پیشوایان عالم قرار داد. و چنانكه می دانیم او امامی بزرگوار و پدر امامان معصوم و نه امام عالیقدر شیعه می باشد.
8 - و نیز او مدافعی از مدافعان حریم دین و شریعت آسمانی قرار داده و همه آگاهند كه آن بزرگوار، برای دفع دشمنان دین و مدافعه از احكام الهی، جان عزیز خود را از دست داد و اهل بیت و حرم محترمش بر سر دفاع از دین به اسارت گرفته شدند.
9 - خداوند بزرگ، مواریث انبیا را به آن بزرگوار داد.
آری، مواریث انبیا ودیعه های الهی است كه در دست امامان معصوم، علیهم السلام، دست به دست می گردد.
10 - او حجت الهی است كه خداوند وی را از میان اوصیا انتخاب فرموده و حجت خود بر مردم قرار داده است.
11 - امام حسین، علیه السلام، در دعوت جامعه به سوی خدا فروگزار نكرد و تمام توانش را در این راه بكار برد و از این رو راه عذری برای كسی باقی نگذاشت و با وجود او احدی زبان عذر به دربار الهی ندارد زیرا آن بزرگوار در طول حیاتش رهبری كرد و با فداكاری و شهادت بی نظیر و جانگدارش، راه را نشان جهانیان داد و فریاد اسلام را به گوش همگان رسانید.
12 - امام حسین در مقام نصح و خیرخواهی فروگزار نكرد و هر چه توانست و تا مرز قدرت و امكان برای نصیحت بندگان خدا، خیرخواهی درباره ی جامعه و دین خدا تلاش كرد و با یك جهان، خلوص و اخلاص در راه خیر مردم و اصلاح دین و دنیای آنان، گام
برداشت.
13 - از بذل خون دل در راه خدا دریغ نكرد و روح و جان خود را فدا كرد تا بندگان خدا را از ضلالت، گمراهی و از جهل و نادانی برهاند، و به مسیر صحیح و سرمنزل علم و آگاهی و مستقر هدایت، سوق دهد.
شیخ توسی، اعلی الله مقامی، از صفوان جمال نقل كرده كه گفت: حضرت صادق، علیه السلام، به من فرمود: در اربعین، حضرت سیدالشهدا، علیه السلام، را به هنگامی كه روز بالا آمده باشد زیارت می كنی و می گویی: السلام علی ولی الله و حبیبه.
عبارات فوق، جزء همان زیارت اربعین است كه حضرت
صادق، علیه السلام، به صفوان، تعلیم كرده اند؛
بار خدایا من شهادت می دهم كه حسین، علیه السلام، ولی تو و فرزند ولی توست و برگزیده ی تو و فرزند برگزیده ی توست، او را با فیض شهادت گرامی داشتی و مورد عطای خود قرار داده، سعادتمندش كردی و او را با پاكیزگی ولادت، انتخاب و اختیار نمودی و او را آقایی از آقایان، و رهبری از رهبران و دفاع كننده ای از دفع كنندگان، قرار دادی و مواریث انبیا را به او عطا فرمودی، وی را حجتی بر خلق خود از میان اوصیا قرار دادی. پس او در اتمام حجت، رفع هر گونه عذری را از بندگان نموده، و نصیحت و خیرخواهی درباره مردم را از سر عطوفت و مهربانی انجام داد و خون قلب خود را در راه تو بذل كرد تا بندگان تو را از گمراهی و سرگردانی جهالت نجات بخشد...
این كلمات مهیج، در ارایه و نشان دادن سیمای مبارك حضرت اباعبدالله الحسین، علیه السلام، اثر خاصی دارد و عناوین و امتیازاتی را كه حضرت صادق، علیه السلام، برای آن بزرگوار برشمرده از این قرار است:
1 - امام حسین ولی خدا و فرزند ولی خدا بود كه همگان در شب و روز، شهادت به ولایت او می دهند.
2 - او انتخاب شده ی خداوند از میان بندگان بود؛ چونان پدرش علی بن ابی طالب، علیه السلام، كه او نیز صفی خدا بود.
3 - او فوز و رستگاری به كرامت الهی پیدا كرد. و راستی چه كسی
مانند امام حسین، مورد اكرام و بزرگداشت ذات اقدس خداوند، قرار گرفته است، حتی خاك قبر شریفش مورد اكرام و بزرگداشت الهی است.
4 - وی با شهادت، مورد تكریم ویژه خداوند متعال، واقع شد و شهادت، او را در میان همه ی مردم، ممتاز ساخته است.
5 - خداوند لطف خود را شامل حال وی كرده، او را سعادتمند گردانید.
راستی چه لطفی از الطاف الهی درباره ی انسان، مانند سعادتمندی او است؟!
و چه سعادت و خوشبختی ای، خدا به حضرت حسین بن علی، علیه السلام، داد كه او را زبانزد خاص و عام قرار داده، مورد غبطه ی اهل سعادت واقع شد و حتی دشمنانش زبان به مدح و ستایش وی گشودند و قاتلانش نیز نتوانستند منكر مقام والای او بشوند.
6 - خداوند، او را آقا و بزرگی از آقایان و بزرگان قرار داد. و همه می دانیم كه بزرگان جامعه، محمد و آل محمد، علیهم السلامند كه امام حسین، علیه السلام، در میان آنان می درخشد.
7 - و او را قائد و پیشوایی از پیشوایان عالم قرار داد. و چنانكه می دانیم او امامی بزرگوار و پدر امامان معصوم و نه امام عالیقدر شیعه می باشد.
8 - و نیز او مدافعی از مدافعان حریم دین و شریعت آسمانی قرار داده و همه آگاهند كه آن بزرگوار، برای دفع دشمنان دین و مدافعه از احكام الهی، جان عزیز خود را از دست داد و اهل بیت و حرم محترمش بر سر دفاع از دین به اسارت گرفته شدند.
9 - خداوند بزرگ، مواریث انبیا را به آن بزرگوار داد.
آری، مواریث انبیا ودیعه های الهی است كه در دست امامان معصوم، علیهم السلام، دست به دست می گردد.
10 - او حجت الهی است كه خداوند وی را از میان اوصیا انتخاب فرموده و حجت خود بر مردم قرار داده است.
11 - امام حسین، علیه السلام، در دعوت جامعه به سوی خدا فروگزار نكرد و تمام توانش را در این راه بكار برد و از این رو راه عذری برای كسی باقی نگذاشت و با وجود او احدی زبان عذر به دربار الهی ندارد زیرا آن بزرگوار در طول حیاتش رهبری كرد و با فداكاری و شهادت بی نظیر و جانگدارش، راه را نشان جهانیان داد و فریاد اسلام را به گوش همگان رسانید.
12 - امام حسین در مقام نصح و خیرخواهی فروگزار نكرد و هر چه توانست و تا مرز قدرت و امكان برای نصیحت بندگان خدا، خیرخواهی درباره ی جامعه و دین خدا تلاش كرد و با یك جهان، خلوص و اخلاص در راه خیر مردم و اصلاح دین و دنیای آنان، گام
برداشت.
13 - از بذل خون دل در راه خدا دریغ نكرد و روح و جان خود را فدا كرد تا بندگان خدا را از ضلالت، گمراهی و از جهل و نادانی برهاند، و به مسیر صحیح و سرمنزل علم و آگاهی و مستقر هدایت، سوق دهد.
[1] توسي، محمد بن الحسن؛ تهذيب الاحكام، ج 6، ص 113 و در طبع اخير، ج 6، ص 126.